De
terreurdreiging heeft ons landje goed in de ban. De voorbije dagen verschenen
er zwaarbewapende wachtposten aan politiekazernes, en andere potentiële
doelwitten van terreurdaden, schooluitstappen naar onze hoofdstad werden
afgelast. Heeft de terreur het gewonnen?
In 2014,
werden we, naar aanleiding van de honderdste verjaardag van het begin van de
eerste wereldoorlog, weer even “Brave little Belgium”, het kleine landje dat
zich in 1914 moedig teweerstelde tegen de Germaanse horden. “Flanders fields”
werden weer even de velden van eer waar onze voorvaderen met de moed der
wanhoop streden voor hun vaderland.
Waar is
deze moed gebleven na de aanslagen en gewelddaden in Parijs en omstreken?
Verscheidene
scholen hebben de voorbije week laten weten schooluitstappen naar onze
hoofdstad niet te laten doorgaan omwille van de terreurdreiging.
Natuurlijk
zijn de scholen verantwoordelijk voor het welzijn en de veiligheid van de
kinderen aan hen toevertrouwd. Natuurlijk zijn de gevolgen zeer ernstig als er
inderdaad een aanslag zou plaatsvinden. Maar moet de kinderen een
onveiligheidsgevoel worden aangepraat omwille van deze mogelijkheid? Moeten de
kinderen wantrouwig tegenover de buitenwereld worden gemaakt, want iemand van “de
mensen daarbuiten” zou het wel eens op jou gemunt kunnen hebben?