Zaterdag 10
januari – 3 dagen na de aanslag op Charlie Hebdo.
Cartoonist
Bernard Holtrop zegt in de Volkskrant over de vele mensen die zich nu “Charlie”
noemen: "Daar moet ik om lachen”, en even later, in nog sterker bewoordingen: "Wij kotsen op al die mensen die nu
ineens zeggen dat ze onze vrienden zijn".
De cartoonist die ook
voor Charlie Hebdo werkt, richt zich vooral tegen de vele staatshoofden en
hoogwaardigheidsbekleders, het “establishment” -het
voornaamste doelwit van het weekblad-, die zich nu tot vrienden van het
weekblad verklaren. En al zijn de woorden misschien zeer scherp, maar de oprechtheid
van een vriendschapsbetuiging van bijvoorbeeld Vladimir Poetin in deze kan toch
zeer betwijfeld worden.
Zoals reeds eerder in
deze blog gesteld, deze aanslag moet in zijn ware proportie worden gezien: 12 mensen
zijn gedood, door 3 koelbloedige moordenaars. Het is een teken van warme
medemenselijkheid dat heel de wereld even stilstond om de aanslag te
veroordelen in de scherpste bewoordingen. Het is een positief signaal aan de
burgers dat alles werd gedaan om de daders en hun handlangers op te sporen en
te vatten. Al valt het dramatische verloop van de actie diep te betreuren: weerom
vielen verscheidene slachtoffers, onder wie de daders en hun handlangers maar
ook onschuldige burgers en politiemensen.
We mogen echter de positieve
reactie niet laten verzanden in onoprechtheid. Een mens die in alle sereniteit op
straat komt als steunbetuiging aan het leed van een medemens is een veel
sterker signaal, dan een onderwerp van menig spottend cartoon als Vladimir
Poetin, die zich tot vriend verklaart van zijn bespotters. Zulke onoprechtheid
kan op haar beurt beschouwd worden als een bespotting, een poging om “in een
goed blaadje” te komen.
Bernard Holtrops woorden, zo bekeken, kunnen niet
scherp genoeg zijn.
De slachtoffers dienen
betreurd, niet gepolitiseerd. Zij zijn niet de martelaren, die hun moordenaars
wilden zijn. Zij zijn medemensen ten prooi gevallen aan brutale moordenaars.
Hun nabestaanden verdienen onze steun als medemensen. Het gebeurde moet niet
gepolitiseerd worden en opgeblazen tot we ons weer op de drempel van een “war
on terror” bevinden. Het niet zo verre verleden heeft ons al getoond waartoe
dat leidt, wie daar beter van wordt; gesteld dat het al ergens naartoe leidt, dat er al iemand beter van wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten