Charlie Hebdo

8 januari 2013 – de dag na 7 januari 2013, de dag na de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. Overal ter wereld wordt geschokt gereageerd, komen mensen op straat als ingetogen supporters van wat de vermoorde vrijheid van meningsuiting wordt genoemd.

Is het dat: een aanslag op de vrije meningsuiting?

Is het niet eerder een signaal dat er iets moet worden gedaan aan de beeldvorming, de vijandbeeldvorming, waaronder de maatschappij te lijden heeft. Reeds jarenlang wordt de moslim, en met hen ook in één trek alle gekleurde medemensen, afgeschilderd als uitschot, lui en enkel uit op de geschenken van de welvaartsstaat. Hij wordt gezien als een bedreiging, uit op een verlate reconquista van het Avondland. Sinds 9/11 is dit er niet op verbeterd: plots werd de moslim in het oog van de bange blanke man een baarlijke duivel die ook geweld en terreur niet schuwde om zijn wereldheerschappij te vestigen.

Maar bewijzen de vele reacties van afschuw over de vreselijke en barbaarse aanslag, de betuigingen van rouw en steun aan alle getroffenen uit alle hoeken van de wereld, niet alleen uit de “Christelijke” of “blanke” wereld, maar uit landen van alle gezindten, alle kleuren, alle godsdienstige strekkingen – ook moslimlanden, niet dat het hier gaat om een uitwas van de angst en verdeeldheid die de wereld al jarenlang zaait.

Zonder voorbij te gaan aan de ernst van de feiten, het verdriet van de getroffen families, moeten we deze aanslag toch in zijn werkelijke proporties blijven zien. De daders van deze bloedige aanslag zijn 3 mannen die zich laten verleiden hebben tot het uitleven van hun eigen zieke fantasieën. Dit was niet een aanslag op het recht van vrije meningsuiting, of de persvrijheid. Deze aanslag had net zo goed kunnen plaatsvinden op een marktplein, een bus, of een vliegtuig. De cartoons gepubliceerd door Charlie Hebdo zijn hier enkel aangegrepen als een excuus, een ogenschijnlijke rechtvaardiging van barbaars geweld, niet door een godsdienst of een bevolkingsgroep, maar door drie mannen die de kans grepen om te doden en te moorden. Iets wat afgekeurd wordt door alle wereldgodsdiensten, ook door de Islam.