Afgelopen
week waren de federale ministers De Croo en Reynders op bezoek in Rwanda. Hoewel
de Belgische regering besliste 40 miljoen Euro ontwikkelingshulp niet toe te
kennen, vonden beide ministers een warm welkom in Rwanda.
De
nieuwsberichten achteraf klonken erg positief. President Kagame zou met België “een
permanente dialoog” willen opzetten.
De Rwandese
president verliest 40 miljoen Euro aan ontwikkelingssteun, maar toch waren de
relaties tussen België en Rwanda de laatste jaren nooit beter. Ik heb hier mijn
bedenkingen bij.
Er is de
verslaggeving in de Rwandese kranten (bijvoorbeeld: http://www.newtimes.co.rw/section/article/2015-01-09/184804/
). Hierin ligt de nadruk niet zozeer, al wordt het wel vermeld, de toenadering
op politiek vlak en het opzetten van een permanente dialoog, maar wel op de
toezeggingen vanwege België op verbeterde handelsbetrekkingen en het
binnenhalen van meer Belgische investeringen.
Gaat het hier om een variant van het spreekwoord: "Geef een mens een vis en je voedt hem
voor een dag. Leer hem vissen en hij heeft voor de rest van zijn leven te eten."?
Of is dit een manier om op een beleefde manier te zeggen:
“Je mag je magere 40
miljoen houden, wij gaan voor het grote geld” ... en zonder inmenging van de
Belgische staat.
Want laten
we niet vergeten: de Belgische ontwikkelingshulp komt niet zonder voorwaarden.
België stelt eisen op het vlak van persvrijheid en mensenrechten. Als een land
als Rwanda 40 miljoen Euro aan steun met de glimlach wegwuift, welke geheimen
verbergt het dan in zijn donkere hart?
Elke
medaille heeft twee kanten, en je moet het verhaal van beide partijen horen.
Deze gemeenplaatsen hebben in de Rwandese context zeker hun betekenis. Mijnheer
De Croo, hou het in de gaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten