De
terreurdreiging heeft ons landje goed in de ban. De voorbije dagen verschenen
er zwaarbewapende wachtposten aan politiekazernes, en andere potentiële
doelwitten van terreurdaden, schooluitstappen naar onze hoofdstad werden
afgelast. Heeft de terreur het gewonnen?
In 2014,
werden we, naar aanleiding van de honderdste verjaardag van het begin van de
eerste wereldoorlog, weer even “Brave little Belgium”, het kleine landje dat
zich in 1914 moedig teweerstelde tegen de Germaanse horden. “Flanders fields”
werden weer even de velden van eer waar onze voorvaderen met de moed der
wanhoop streden voor hun vaderland.
Waar is
deze moed gebleven na de aanslagen en gewelddaden in Parijs en omstreken?
Verscheidene
scholen hebben de voorbije week laten weten schooluitstappen naar onze
hoofdstad niet te laten doorgaan omwille van de terreurdreiging.
Natuurlijk
zijn de scholen verantwoordelijk voor het welzijn en de veiligheid van de
kinderen aan hen toevertrouwd. Natuurlijk zijn de gevolgen zeer ernstig als er
inderdaad een aanslag zou plaatsvinden. Maar moet de kinderen een
onveiligheidsgevoel worden aangepraat omwille van deze mogelijkheid? Moeten de
kinderen wantrouwig tegenover de buitenwereld worden gemaakt, want iemand van “de
mensen daarbuiten” zou het wel eens op jou gemunt kunnen hebben?
Ik denk dat
dit een zeer verkeerd signaal is aan onze jonge generatie. Onze samenleving is
nu eenmaal pluralistisch in al zijn aspecten. Onze kinderen moet geleerd worden
om te gaan met de multiculturele samenleving in al zijn kleuren, met al zijn
politieke, sociale en godsdienstige variaties. Onze kinderen moeten de kans
krijgen hun land te ontdekken. Dat is de taak van onze school en bij
uitbreiding van al diegenen die instaan voor de opvoeding van onze jongeren.
De school
mag zich niet angstig terugplooien binnen de eigen muren, zich verschuilend
achter “Het zal je kind maar zijn, wij willen het niet op ons geweten hebben”
en zo een klein, doch belangrijk deel van haar taak naast zich neer leggen.
De
verdediging van het grondgebied en zijn bewoners is een kerntaak van de
overheid. Met de acties in Verviers, en de daaraan gerelateerde huiszoekingen
hebben de politie en geheime diensten al bewezen hun verantwoordelijkheden in
deze zeer ernstig te nemen.
Door de
verhoging van het alarmpeil heeft de regering ook meer armslag gekregen om meer
middelen en mensen vrij te maken voor bewakingsopdrachten.
Door de
ontplooiing van militaire eenheden ter bewaking van “terrorisme-gevoelige”
locaties, geeft de regering aan de dreiging ernstig te nemen, maar zeker ook
bereid te zijn haar verantwoordelijkheid te nemen om de burgers veilig te
stellen.
Her en der
doken polls op die polsten naar de publieke opinie over het inzetten van
militairen in het straatbeeld: “voor of tegen?”. Het lijkt mij dat het “tegen”
antwoord absurd is: jarenlang doet men lacherig over het Belgische leger, maakt
men grapjes over “de verveling” die zou heersen binnen het Belgische leger, en
wanneer deze mensen dan worden ingezet om één van hun basistaken uit te voeren,
zou men “tegen” zijn.
Het “tegen”
antwoord zou natuurlijk kunnen ingegeven zijn door angst. Het militaire “machtsvertoon”
–vooralsnog zullen de ingezette militairen enkel statische bewakingsopdrachten
uitvoeren, dus het machtsvertoon is zeer relatief- zou kunnen gezien worden als
een uitdaging aan de terroristen. Maar deze redenering zet de wereld volledig op
zijn kop. Zonder dreiging zou er geen reden zijn om een meer zichtbare
verdedigingslijn op te werpen.
Een tweede
argument om “tegen” te zijn, zou het kostenplaatje van deze operatie kunnen
zijn. De militairen en politiemensen die nu extra ingezet worden,
vertegenwoordigen natuurlijk een aanzienlijke bijkomende kost in de begroting.
En de Belgische begroting is altijd wel voer voor discussie. Ook hier mogen we
echter niet vergeten dat het een kerntaak van de overheid is haar bevolking en
grondgebied te vrijwaren en te beschermen.
Dus, “Brave
little Belgium” hervindt Uw veelgeprezen moed, laat Uw kinderen opgroeien als
open en sterke persoonlijkheden. Vadertje Staat waakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten